شبکه اجتماعی نوستر

تصور کن تو دنیای شبکه‌های اجتماعی، فقط یک سوپرمارکت بزرگ مثل «شهروند» وجود داشت (مثل توییتر یا اینستاگرام). همه مجبور بودند برای حرف زدن با دوستانشان به همان یک سوپرمارکت بروند. صاحب آن سوپرمارکت قوانین را تعیین می‌کرد، می‌توانست حرف مردم را سانسور کند و حتی می‌دانست هر کس چه چیزی می‌خرد و چه می‌گوید.

نوستر مثل این است که به جای یک سوپرمارکت بزرگ، یک «بازار محلی» (Marketplace) آزاد ایجاد کنیم.

در این بازار محلی:

1. همه می‌توانند دکه خودشان را داشته باشند: شما لازم نیست فقط به یک پلتفرم وابسته باشید. هر کس یا هر گروهی می‌تواند یک “سرور” (که به آن “رله” می‌گویند) راه‌اندازی کند، مثل باز کردن یک دکه در بازار.
2. همه دکه‌ها با هم ارتباط دارند: اگر شما در دکهٔ “الف” باشید و بهترین دوست شما در دکهٔ “ب”، باز هم می‌توانید همدیگر را دنبال کنید، برای هم پیام بفرستید و پست‌های هم را ببینید. انگار همهٔ دکه‌ها به هم وصل هستند.
3. تو مالک حرف‌های خودتی: حرف‌ها و عکس‌هایی که می‌زنی، در دکهٔ خودتان (سرور خودتان) ذخیره می‌شود، نه در یک انبار مرکزی متعلق به یک شرکت بزرگ. این یعنی کنترل بیشتری روی داده‌های خودت داری.
4. هیچ رئیسی نمی‌تواند تو را ساکت کند: اگر صاحب دکه‌ای (مدیر یک سرور) قوانین بدی وضع کرد یا شما را سانسور کرد، می‌توانی وسایلت را برداری و به یک دکهٔ دیگر در همان بازار بروی، بدون اینکه دنبال‌کننده‌ها و پست‌هایت را از دست بدهی.

خلاصه و جمع‌بندی به زبان ساده:

نوستر یک شبکه‌ی اجتماعی است که مرکز و رئیس ندارد.
مانند ایمیل عمل می‌کند: شما می‌توانی در “جیمیل” باشی و دوستت در “یاهو”، اما باز هم می‌توانید برای هم ایمیل بفرستید. نوستر هم همین‌طور است. شما یک حساب در یک “سرور” می‌سازی و با همهٔ کسانی که در سرورهای دیگر هستند ارتباط برقرار می‌کنی.

ویژگی‌های اصلی:

• باز است: هر کسی می‌تواند بیاید و یک بخش جدید از آن را بسازد.
• آزاد است: سانسور بسیار کمتری دارد.
• متعامل است: همهٔ بخش‌های مختلف آن با هم کار می‌کنند.
• مالکیت دارید: شما صاحب محتوای خودتان هستید.

به زبان خیلی خودمانی: نوستر “توییتر یا اینستاگرام” است، اما بدون یک شرکت مرکزی که بر همه چیز کنترل داشته باشد. هر کاربری بخشی از یک جامعه‌ی بزرگ و مستقل است.